17 Nisan 2009 Cuma

NE BİLEM!NE BİLMİYEM!...........

Çocuk olmak istiyorum’’ diyorum kimseler duymadan, içten içe… Ne tuhaf ! Küçükken, hep büyümek isterdim… Büyümek ve her istediğimi yapabilmek… Şimdilerde ne çok gülüyorum, o zamanlar içten gelen isteğime.. Bir zamanlar 18 yaşında olmak, ne kadar büyük birşeydi benim için ! Sanki hayat değişecekmiş gibi bekledim doğduğum günü… Ve birgün o gün geldi, artık 18 yaşındaydım… Ne değişti? Hiçbirşey…Koca bir hiçbirşey… Hoş neyin değişmesini bekliyordum ki? Cevap isteme, cevabım yok! Masumdu tüm duygular ozaman… Ne çok ağlardım… Kimseler görmezdi gözyaşlarımı…… Daha çocukken , hayallerimi cebime koyup, unutmuştum rüyalarımı… Olgun, sorumluluk sahibi, ne yapması gerektiğini bilmesi gereken küçük bir kız… Herşeyi taa ozamanlarda bile içime atardım… Kendi içimde çözmeye çalışmak yapmaya çalıştığım en zor davranıştı belki de… Sevgimi belli edemez, hep kaçardım sevgi gösterisinde bulunanlardan… Bu özellik hala benimle ! ‘’Kelebek ‘’derlerdi bana arkadaşlarım.. Ozaman sebebini anlayamazdım.. Şimdilerde anlıyorum.. Kelebekler çok narindir, en ufak birşeyde kırılırlar ya işte sebep bu ! Hiç kırılamazdım ki oysa… Ne ozaman ne de şimdi! Hep anlayış ve sabırlı olmak bana yapışan hem en iyi hem en kötü özellik olsa gerek… Şimdi ?? yaşındayım… Ve yine ne tuhaftır ki, büyüme isteğim tersi bir hal aldı.. Artık küçülmek istiyorum… Kapris yapmak, şımarmak istiyorum…! Herşeye gülmek, durup dururken ağlamak… Sokaklarda koşuşturmak... İçimde, kaygılara yer vermeden yaşamak… O an ne düşünüyorsam yapmak istiyorum belki de… Ozamanlar ne yapsan çocuk olduğundan hoş görülür ya, İşte ben o hoşgörüyü özlüyorum… Bayramlarda sabahın erken saatlerinde herkesten önce kalkıp, bayramlıklarımı giymek, doyasıya şeker yemek istiyorum…Ta ki babam ‘’dur kızım, dişlerin çürüyecek’’ diyene kadar… Geceleri karanlıktan korkup, ısığı söndürmeden uyumak istiyorum… Yaramazlık yapıp, kaçmak istiyorum annemden… Birde annemin yanında uyumak istiyorum, sıcacık… Sözün özü ; çocuk olmak istiyorum… Büyümek ; kötüleri tanımakmış… Büyümek ; susmakmış.. Büyümek ; çaresizliğe boyun eğmekmiş.. Büyümek ; acıyı en derinlerde yaşamak, sonra o acı ile gülebilmekmiş.. Herseyi anlamakmış büyümek.. Evet anlıyorum artık herşeyi.. Ve anladığıma, ağlıyorum çaresizce… Şimdilerde küçükken sebepsiz yere akıttığım gözyaşlarımı özlüyorum.. Herkese küçük bana büyük gelen mutluluklarımı istiyorum.. Ben dileğimi geri aldım! Çocuk olmak istiyorum… Doyasıya çocuk olmak ... Sevimli, mutlu, küçük bir kız çocuğu…! Bu mümkün mü? ?????????????????? ŞİMDİ GELELİM BANA EFENDİM:))) BU YAZIMA DA BAKIPTA SAKIN BU KIZ HALA SIKKIN*TAKMIŞ TAKIŞTIRMIŞ KARAMSARLARI DİYE DÜŞÜNMEYİN,İYİYİM ALLAHA ŞÜKÜR HENÜZ KAFAYI YEMEMİŞ OLMAKLA BERABER,SİZLERİ DE ÇOK ÖSLEMEKTEYİM CANLAR.BU ŞİİRİ BEĞENDİM PAYLAŞMAK İSTEDİM HEPSİ O KADAR.HA ARASIRA ÇOCUK OLMAYI ÖZLEMİYOR DA DEĞİLİM HANİ! ŞU ARALAR BİLGİSAYAR BAŞINA OTURMAK GELMİYO İÇİMDEN YEMEK,PASTA TARİFİ YAZASIM YOK NE YANİ YALANMI DİYM BÖYLEYİM BU ARALAR AMAAAAAAAAA ŞİMDİ Bİ OTURDUMYA DEVAMI GELİR HERHAL:)))) BU ARA ÇOK KIZGINIM İNSANLARAHERKESE DEĞİL TABİKİ İNSAN SURETİNE BÜRÜNMÜŞLERE BENİM İSYANIM,İYİ NİYETTEN İSTİFADE EDENLERE,NANKÖRLERE,HEP BANA DİYENLERE KARAKTERSİZLİKLERİNİ HER YERE SIĞDIRMAYA ÇALIŞANLARA,KENDİ MENFAATİ İÇİN KARŞISINDAKİNİ BULAŞIK SÜNGERİ GİBİ ÇEKEN,İT OĞLU İT DİYESİM VAR AĞZIMI BOZMAK İSTEMESEMDE...BU ADAMCIKLAR KENDİLERİNE BİR ŞEY VEREBİLECEK İNSANLARA EN İYİ DOST GÖZÜYLE BAKIP KAZIĞI ATTIKTAN SONRA KAYBOLAN ANLAM DEĞİL CİSİM ADAMLARI İŞTE.... HELALİNDEN AKITILAN BİR DAMLA TER ÜZERİNE ÇIKAR HESAPLARI YAPAN İNSANLAR İNSAN MIDIR? SORUYORUM SİZLERE... NE DİYEYİM GÜN OLUR DEVRAN DÖNER. CANLAR BEN HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUM BAKIN DERTLEŞTİM SİZLERLE ARAMIZ DA KALSIN HA KİMSEYE ANLATMAK YOK.SEVGİLER HEPİNİZE...

16 yorum:

Unknown dedi ki...

Kısaca hayat bu işte ne güzel anlatmışsın.Hayatın özeti bu.Ha hiç mi iyi birşey yok diyorsan tabi ki var.Düşün ki sen kendini koruyup onlardan olmamışsın bu iyi bir şey.Yaşamak herşeye rağmen çok güzel

denizanasi dedi ki...

oo fena kızdırmışlar seni. booşver takmaaa :))

Unknown dedi ki...

Canımmmmmm seni çok üzmüşler sen in
sanları severek hatalarını anlatma
ya çalış.Ben öyle yapmaya çalışıyo
rum.Paylaşımın için teşekkürler kocaman öptüm...

made in funda dedi ki...

LEMANCIĞIM BENİM BLOĞUM ÇÖKTÜ ....HERŞEYİ İÇE AKTARDIĞIM YENİ BİR BLOG OLUŞTURDUM.BUNDAN SONRA YENİ ADRESİME BEKLERİM.ESKİYİ SİLİP YENİ ADRESİMİ EKLERSEN SEVİNİRİM CANIM.SEVGİLER...İŞTE ADRESİM...

http://defneninmutfagi.blogspot.com/

mai dedi ki...

Öyle ya "Eksilen insanlar gün geçtikçe, farkına bile varmazlar azaldıklarının" azalırlar, azalır, azal..

Mevsim rüzgarları ne zaman eserse o zaman mı hatırlar insan çocukluğunu? Çocukluk rüyalarımız, şeytan uçurtmalarımız, yanaklarda hissedilen bir çift dudak... Anne beni yine çocukmuşum gibi öpsene!...

Keşke hep o umursamaz tavrımızda kalsaydık, bütün dünyamızı evimiz ve bahçemizden ibaret saysaydık, yedi yaşında kalsaydık. Ama büyüdük, hem de çok çabuk büyüdük ve büyüdükçe azaldık...

mai dedi ki...

" Zamanı hatırlatan her şeyden nefret ediyorum. Önce beklemekten. Ömür boyunca ya bekliyor ya bekletiyor insan. İkisi de kötü, ikisi de hazin tarafı yaşantımızın. Bir çocuğun önce doğmasını bekliyorlar, sonra yürümesini, konuşmasını, büyümesini... Zaman ilerliyor, bu defa para kazanmasını, kanunlara saygı göstermesini, insanları sevmesini, aldanmasını, aldatmasını bekliyorlar. Ve sonra ölümü bekleniyor insanoğlunun. Ya o? Ya o? İnsanlardan dostluk bekliyor, sevgilisinden sadakat, çocuklarından saygı ve bir parça huzur bekliyor, saadet bekliyor yaşamaktan. Zaman ilerliyor, bir gün o da ölümü bekliyor artık. Aradıklarının çoğunu bulamamış, beklediklerinin çoğu gelmemiş bir insan olarak göçüp gidiyor bu dünyadan. İşte yaşamak maceramız bu. Yaşarken beklemek, beklerken yaşamak ve yaşayıp beklerken ölmek!"

Biliyorsun ki Leman önünü göremiyor insanlar, çığlık çığlığa medeniyetler, yüzler artık seçilemiyor ve gözlerde aşksız ayrılıklar. Kalan ellerdeki yalnızlık, onu da rüzgar süpürecek. Artık sırtında ayrılık taşıyor insanlar, dillerinde küfür!...

Bir sen konuşuyordun ben dinliyordum. Şimdi sen de sustun, susmanın güzelliğinde suskunluğunla boğuluyorsun. Silsek dudağımızda kalan yalanları , yalan doğurabilirmiyiz yine. Ve dokundukça ellerimde çoğalır mısın yine ?

Sevde dedi ki...

Offf arkadşım öyle bir anlatmış ve yazmışsınki...
İnsanlar işte bazen hayvanda da aşağı olmuyorlarmı...
Neyse arkadaşım sıkma güzel canını inş yazarak rahatlamışsınıdr...
Herşey gönlünce olsun canım arkadaşım...
Sevgiler

lemanice dedi ki...

sevgili kendimce
ben istesem de olamam onlar gibi ben insanlığımla insanım sıfatımla değil.

sevgili deniz anası arkadaşım okkalı bi kazık alınca takmadan olmuyo, toparlanamıyor insan.

deryacığım canım benim insanları sevdik ama insanlar yüzünden geldi yine başımıza gelen.

sevgili mai evet büyüdük ve büyüdükçe azaldık,tam da insanlık öldü denilecek zamana geldi zaman...
hepinize teşekkürler canım arkadaşlarım.

lemanice dedi ki...

canım sevdeciğim evet yazarak rahatlıyo insan gerçektende...
hayvana bile benzetemiyorum ben böylelerini hiç bir hayvan insana böylesi zarar vermez yara almadan.yani durduk yere...

Paşa dedi ki...

hayat bu iyilik ve kötülük bir arada önemli olan sabredip sıkıntını atlatman allah herkese yardım etsin sevgiler..

keskinli dedi ki...

takma demek kolay insanin icinde yarasi kapanmiyor ama hayatta hic bir sey icin üzülmeyede degmiyor sevgiler iyi pazarlar canim

LEMAN dedi ki...

adaşım iyi olmana sevindim bende çok isterdım büyümeyi herkes gibi ama keşşşkemdir küçük kalmak ahh ahh bak bende dertlendım şimdi niye büyüdümki

GeCe dedi ki...

öyle insanlar elbet yaptıklarının cezasını bulacaklar allaha havale et kendini de yıpratma bence değmez

made in funda dedi ki...

CANIM SORUNUMU HALLETTİM.ESKİ ADRESİMDEYİM YİNE.SEVGİLER ,,,,

TAZE NANE dedi ki...

Çok güzel anlatmışsın canım.
Ama sen çok üzülmüşsün......

Adsız dedi ki...

canım benim güzel günlerin olsun, sevgiyle dolu

nurdanın mutfağı